خلاصه کتاب سلام بر ابراهیم جلد دوم

سلام اگه میشه خلاصه جلد 2 رو بزارید خیلی بهش نیاز دارم

اوووف معلما چقد حوصله دارن خودمون کم تکلیف داریم.. هالا باید اینم بخونیم خلاصه کنیم... تورو خدا بزارین خلاصشو

آقا مگه این شهید چقدر عمر کرد این همه مار تونست بکنه علی

امیدوارم مفید واقع بشه

من خلاصه ای از جملات که طبق دیدگاهم جالب و کمک کننده بود رو تایپ کردم

یا حق

التماس دعا

به اطرافیانش میگفت مراقب باشید با چه کسی دوست میشوید، حق کسی برگردنت نباشد و دقت کن به کسی ظلم نکنی.

روز‌های تعطیل با دوستش به کوه میرفتند و او الگوی کاملی از اخلاق برای دوستانش بود .

از آنچه یک جوان باید بداند صحبت می‌کرد.

ابراهیم قبل از انقلاب نیز یک شخصیت خاص معنوی داشت و صرفا به دوران انقلاب محدود نبود.

در یک روز با دوستش از خیابان عبور میکردند فردی با اختلال در راه را مشاهده کرد، از آنجایی که ورزشکار حاذقی بود، و توانمند در سرعت و دویدن اما به دوستنش گفت اهسته تر حرکت کنیم که او ناراحت نشود.

به ریزترین مسائل توجه می‌کرد؛ عشق بی حد واندازه به اهل بیت داشت؛ خیلی باحیا بود و همین ویژگی سبب شد پیکرش باز نگردد؛ او میگفت: من از خدا خواستم مثل مادر ساداتم حضرت زهرا(ع) گمنام باشد و دیگه کارم به غسالخانه نرسد. هیچوقت در کارهایش از عدالت و حرف حق دور نمی‌شد.

اگردل کسی را شاد می‌کرد خودش بیشتر شاد می‌شد ؛ حدیث مولا علی(ع): انسان‌های لئیم از غذا لذت می‌برند و انسان‌های کریم از غذا دادن به دیگران

میگفت: آدم هرکاری از دستش بر میاید باید برای بندگان خدا بکند؛ برای رفقایش خیلی دل میسوزاند و تلاش می‌کرد. بسیار کم حرف بود و برخلاف بسیاری از جوانان آن زمان، عفت کلام داشت. با تمام ورزشکاران برخورد خوبی داشت و سعی می‌کرد در آن‌ها تاثیرگذار باشد. دوستانش می‌گفتند: ما با ابراهیم معنای خوب بودن و انسانیت را فهمیدیم

ابراهیم قهرمان ورزشی بود در عین حال بسیار سر به زیر و آرام و این کار را برای قوی کردن بدنش انجام می‌داد. برای خود در مقابل خدا شخصیتی نمی‌دید. هرکاری که می‌توانست برای رضای خدا انجام می‌داد.

خود را در مقابل خدا کوچک میدید و افتادگی داشت. خداهم در چشم مردم به او عظمت عجیبی داد؛

به قول بیدل دهلوی

افتادگی آموز اگر طالب فیضی هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

او به کارهایی که می‌کرد ایمان داشت و ناخودآگاه تمام جوانان محل جذب وی می‌شدند

شهید ابراهیم هادی در اردیبهشت سال ۳۶ متولد شد و در ۲۵ سالگی در عملیات والفجر مقدمّاتی در منطقه فکه، در ۲۲ بهمن سال۶۱ به شهادت رسید و پیکر پاکش در کربلای فکه گمنام ماند.

بخشی از سخنان، یافته‌ها، یادمان‌ها و نکاتی که از نظربنده زیبا و دلنشین بود:

ابراهیم در اول اردیبهشت سال 1336 و درست درشب 21 ماه مبارک رمضان در خانه‌ای در خیابان شهید عجب گل به دنیا آمد.

اولایق محبت بود، از اول زندگی اش

پدرش بار‌ها میگفت همه فرزندانم خوب هستند اما ابراهیم را طور دیگری دوست دارم؛ من درنماز شبهایم از عمق جان برای ابراهیم دعا میکنم و خدا انشاء الله او را در دنیا و آخرت سربلند کند.

شدت علاقه ماد ابراهیم به وی به حدی بود که هرچه ابراهیم میگفت سریع قبول میکردند؛ و ایشان پس از شهادت وی متحمل سختی‌های بسیار شدند.

ابراهیم خودرا از مردم جدا نمیکرد، در چندین دعوای خانوادگی نیز وارد شد و برای حل آنها تا حد توان و امکان تلاش میکرد و کار‌هارا به خوبی پیش میبرد؛ همانند پادرمیانی در آشتی دادن عروس و دامادی که به مشکلاتی برخورده بودند؛ و ابراهیم با داماد صحبت کرد و متقاعد کرد و داماد کاملا پذیرفت و مادر ابراهیم نیز با عروس و خداروشکر همه چیز ختم به خیر شد.

کار‌های ابراهیم مصداق کلام نوران مولا علی(ع) در نهج البلاغه بود؛ اصلاح و سازش میان مسلمانان جهان از تمام نماز‌ها و روزه ها(مستحبی) بالاتر است.

ابراهیم در خانه‌ای که به دنیا آمد هیئت برگزار کرد؛ و بسیاری از جوانان محله را جذب این گونه محافل کرد.

ابراهیم در سال‌های اول دبیرستان بود که داغ پدر، اورا یتیم کرد.

شخصیت وی به قدری قابل احترام بود که دبیران مدرسه نیز ادب را در برخورد با او رعایت میکردند.

او به دوستان خود می‌گفت: سعی کن کار‌ها و حتی ورزش کردنت برای خدا باشد؛ چرا که وی یکی از ورزشکاران موفق بود، و این روحیه و سرگرمی را به دیگران یاد آور میشد.

او نماز‌هایش را سروقت میخواند، اجازه نمیداد نمازهایش قضا شوند و به جماعت و درمسجد میخواند.

الان این چی بود واس چی الکی نوشتید برداشت؟:\

خاک تو سر این اموزش و پرورش گل بگیرن درشو

سلام هیچی نمی دونم

😠😠😠😠😠

گه بگیرن اموزش پرورش رو

این خلاصه بود ؟! ))لعنت بر دفاعی