پیامبر در مورد احترام به بزرگترها چه فرموده است
پیامبر در مورد احترام به بزرگترها چه فرموده است را از سایت اسک 98 دریافت کنید.
احترام به بزرگتر
حرمتبزرگترها
خود «بزرگسالی» و «سن بالا» در فرهنگ دینی ما احترام دارد. اینسخن پیامبر خدا(ص) است: «من عرف فضل کبیر لسنه فوقره، آمنه الله تعالیمن فزع یوم القیامه»; (همان).
هر کس فضیلت و مقام یک «بزرگ» را به خاطر سن و سالشبشناسد و او را مورد احترام قرار دهد، خدای متعال او را از هراس ونگرانی روز قیامت ایمن میدارد.
احترام به بزرگترها و ترحم و مهربانی نسبتبه کوچکترها، ازدستورالعملهای اخلاقی اسلام است و کانون خانواده‌ها را گرم و مصفامیسازد و این، توصیه امام صادق(ع) است که فرمود:
«لیس منا من لم یوقر کبیرنا و لم یرحم صغیرنا»; (همان ص ۱۳۸)
کسی که بزرگ ما را احترام نکند و کوچک ما را مورد شفقت وعطوفت قرار ندهد، از ما نیست.
این سخن را نیز از علی(ع) به یاد داشته باشیم که فرمود:
«یکرم العالم لعلمه و الکبیر لسنه»; غررالحکم
دانشمند را به خاطر علمش و بزرگسال را به خاطر سن او، بایداحترام کرد.
اگر جوانان قدر پیران را نشناسند و به جایگاه آنان حرمت ننهند،هم رشتههای عاطفی پیوندهای انسانی از هم گسسته میشود، هم ازرافت و عاطفه و تجربه سالخوردگان محروم می‌شوند، هم نشانهبیتوجهی خود به ارزشها را امضا کرده‌اند. حضرت علی(ع) در یکی ازسخنان خویش، ضمن انتقاد از اوضاع زمانه و ناهنجاریهای رفتاریمردم، از جمله بر این دو مساله تاکید می‌فرماید: 1- بیاحترامیکوچکترها نسبتبه بزرگترها 2- رسیدگی نکردن توانگران بهنیازمندان:
«انکم فی زمان ... لا یعظم صغیرهم کبیرهم و لا یعول غنیهم فقیرهم»;(همان).
شما در زمانهای به سر میبرید که کوچک به بزرگ تعظیم و تکریمنمیکند و ثروتمند، به فقیر رسیدگی نمی‌کند!
سالمندان به طور عموم، از احترام برخوردارند. اگر پدر و مادرباشند که این وظیفه، سنگینتر و مسؤولیت مضاعف است. قرآن کریماز تندی و پرخاش نسبتبه پدر و مادر پیر نهی می‌کند و به سخن نیکو لحن شایسته و خضوع و تواضع و گستردن بال رافت در برابر آنان وخیرخواهی و دعا در حق آنان دعوت می‌کند.
فرمان خداوند، چنین است:
«اما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلا تقل لهما اف و لا تنهرهما و قللهما قولا کریما، واخفض لهما جناح الذل من الرحمه و قل رب ارحمهما کما ربیانیصغیرا»; اسرا ء آیه ۲۳و۲۴
هر گاه یکی از آن دو (پدر و مادر) یا هر دو نزد تو به سن پیری وسالمندی رسیدند، به آنان اف مگو، آنان را طرد مکن و به آنان سخنکریمانه بگو و بال فروتنی را از روی رحمت و شفقت برای آنانبگستر، و بگو: پروردگارا! همان گونه که مرا در خردسالیام تربیتکردند، تو نیز بر آنان رحمت آور.
ادب و احترام نسبتبه پدر و مادر بزرگسال، آن است که: آنان را بهاسم، صدا نکنی، به احترامشان برخیزی، از آنان جلوتر راه نروی، باآنان بلند و پرخاشگرانه سخن نگویی، نیازهایشان را برآوری،خدمتگزاری به آنان را وظیفهای بزرگ بدانی و از آنان در سن کهولت وپیری مراقبت کنی.
در حدیث است که امام باقر(ع) فرموده است: پدرم به مردینگریست که همراه پسرش راه میرفتند و پسر به بازوی پدرش تکیهداده بود. پدرم تا زنده بود، با آن جوان (به خاطر این بیحرمتی نسبتبهپدرش) صحبت نکرد. بحارالانوارجلد۷۱
به همان اندازه که آزردن آنان و «عاق» شدن، حرام و نکوهیده استو از آن نهی شده است، دل به دست آوردن و جلب رضایت و نیکی بهآنان سفارش شده است و این خدمتگزاری، سبب بهشتی شدن فرزندانبه شمار آمده است.
«ابراهیم بنشعیب» گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: پدرم بسیارپیر و سالخورده و ناتوان شده است. هر گاه حاجتی داشته باشد او رابرمیداریم و بر دوش میکشیم. حضرت فرمود: «ان استطعت ان تلی ذلکمنه فافعل و لقمه بیدک، فانه جنه لک غدا»; اگر بتوانی عهدهدار کارهای اوشوی چنین کن، حتی با دستانت لقمه در دهان او بگذار، که این فردایقیامت، برای تو بهشت (یا سپر از آتش: جنه) خواهد بود.
******************************
امام علی(ع) فرمود:
«وقروا کبارکم، یوقرکم صغارکم»;غررالحکم
به بزرگانتان احترام کنید، تا کوچکترها هم به شما احترام کنند.
امام صادق(ع) نیز فرموده است:
«بروا آباءکم، یبرکم ابناؤکم»; بحارالنوار جلد ۷۱
به پدرانتان نیکی کنید، تا فرزندانتان هم به شما نیکی کنند.
این دقیقا برداشت محصول، از زراعتی است که انسان با رفتارشدر زمین دل و لوح جان کودکان انجام می‌دهد.
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر.
کای نور چشم من، بجز از کشته، ندروی!
***جای سالمندان، پیش از آنکه در «آسایشگاه»ها و «سرای سالمندان»باشد، کانون گرم و بامحبتخانههاست، تا چراغ خانه روشن بماند ومحور تجمع و الفت افراد گردند. و از اندیشه آنان نیز استفاده شود.بالاخره آنان، حاصل یک عمر، تجربه و چشیدن سرد و گرم روزگارندو میتوانند «مشاور» خوبی در تصمیمگیریهای زندگی باشند.
آنچه در آینه جوان بیند.
پیر در خشتخام، آن بیند.
این هم بعد دیگری از برخورد با پیران است.
و چه نیکو سروده است ملکالشعرای بهار:
سحرگه به راهی یکی پیر دیدم.
سوی خاک، خم گشته از ناتوانی.
بگفتم: چه گم کردهای اندرین ره؟
بگفتا: جوانی، جوانی، جوانی.
**********
ورود به بهشت و برخورداری از درجات بالای بهشتی:
از جمله آثار اخروی که در نتیجه احترام به پدر و مادر برای انسان حاصل میشود، رسیدن به بهشت و بهره‌مندی از نعمت‌های فراوان آن است.
خداوند در قرآن سعادت و شقاوت انسان را بسته به اعمال او می‌داند و برای هر یک از اعمال انسان درجه و مرتبه‌ای قرار داده است: «برای هر یک برابر اعمالی که انجام داده اند درجاتی است، که پروردگار تو از آنچه می کنند غافل نیست.»(انعام/132)
اگر احترام به پدر و مادر در نزد خدا در مرتبه‌ای بسیار بالا قرار دارد، پس چه پاداشی بهتر و ارزشمندتر از بهره‌مندی از بهشت و درجات بالای آن برای انسان می‌تواند وجود داشته باشد؟
امام باقر(ع) در مورد مؤمنان برخوردار از جایگاه والای بهشتی می‌فرماید: «اگر مؤمنی چهار ویژگی در خود داشته باشد خداوند او را در بالاترین و شریف‌ترین جایگاه قرار خواهد داد: کسی که یتیمی را پناه داده و بر او پدرانه نظر افکند، کسی که ضعیفی را مورد ترحم قرار دهد و در حد کفایت به او کمک کند، کسی که به والدین خود انفاق و با آنان مدارا کند، و آن که به ایشان نیکی کرده و از نگران ساختن آنها اجتناب نماید».
یکی از پیامدهای نیک احترام به والدین، همنشینی با نیکان در آخرت است. بزرگترین آرزو و خواسته اهل ایمان، همنشینی با «ابرار» چه در دنیا و چه در آخرت است. آنان از خدا می‌خواهند که با نیکان بمیرند و با ایشان محشور شوند: «پروردگارا! گناهان ما را بیامرز و زشتی‌های ما را بپوشان و ما را با نیکان بمیران».
همنشینی با نیکان:
کسی که به خدا ایمان داشته باشد، برای جلب رضایت خدای متعال و برخورداری از فضل و رحمت الهی تمام سعی و تلاش خود را به کار می‌گیرد و با اعمال شایسته، راه رسیدن به رستگاری را می‌پیماید. یکی از آن اعمال نیک، احترام به پدر و مادر است که سعادت آخرت و همنشینی با نیکان را به‌دنبال خواهد داشت.
پیامبر اکرم(ص) در بیان نیکی به پدر و مادر و نتیجه آن در آخرت و روز قیامت می‌فرماید: «کسی که برای پدر و مادرش حج انجام دهد و یا بدهکاری آنها را بپردازد، خداوند او را در روز قیامت با نیکان بر می‌انگیزد».
انسان موجودی است که همیشه به خداوند محتاج است و همواره در تمام کارها باید به او متوسل شود و از او کمک بخواهد. دعا بهترین وسیله ارتباط بین خدا و انسان است. خداوند بزرگ بندگان خود را به دعا کردن سفارش کرده و وعده استجابت به آنان داده است. چنانکه درسوره بقره می‌فرماید: «دعای دعاکننده را، به هنگامی که مرا می‌خواند، پاسخ می‌گویم».
البته خداوند متعال برای دعا و استجابت آن و همچنین برای درخواست‌کنندگان آن شرایطی قرار داده است که باید به آن شرایط عمل کرد. در این رابطه پدر و مادر از جمله کسانی هستند که دعایشان در حق فرزندان خوش رفتار مستجاب میشود.
اجابت دعای والدین در حق فرزندان:
در اهمیت دعا برای فرزندان همین بس که حضرت امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه، دعای 25 را به فرزندان خود اختصاص می‌دهد و از خداوند نیک بختی آ نها را می‌خواهد.
امام صادق(ع) در اهمیت دعای والدین در حق فرزندان می‌فرماید: «خداوند دعای سه کس را رد نخواهد کرد: دعای پدر در حق فرزند در هنگام نیکی به او، دعای پدر بر ضد فرزند (نفرین) هنگامی که مورد عاق او واقع شود و دعای مظلوم بر ظالم».
والدین از نظر اخلاقی و تربیتی بر فرزندان خود تأثیر زیادی دارند. پدر و مادر اولین کسانی هستند که فرزندان در تمام مراحل زندگی، آنها را به عنوان الگوی خود قرار می‌دهند.
بنابراین کسی که انتظار ادب و معرفت و حق‌شناسی از فرزندانش دارد، باید همین حالت را نسبت به پدر و مادر خودش و بزرگترها نشان دهد، تا کوچکترها هم از او بیاموزند. اگر کسی پدر و مادرش را احترام کرد نتیجه آن را در احترام فرزندانش به خود خواهد دید. اگر فرزند ببیند که پدر و مادرشان نیکی به والدین را سرلوحه زندگی خود قرار داده‌اند و به آن اهتمام می‌ورزند، او هم نسبت به آنان چنین خواهد کرد.
امام صادق(ع) می‌فرماید: «به پدرانتان نیکی کنید تا فرزندانتان به شما نیکی کنند.» (بحارالانوار/ج71/ص65)
موجب نیکی فرزندان:
خداوند انسان را به عنوان با ارزش‌ترین گوهر وجود خلق کرد، به او معرفت عطا کرد و میوه محبت و دوستی را در دلش به بار نشاند و خانواده را مکانی امن برای پرورش و آرامش او قرار داد.
****************************
از مهم‌ترین تکالیفی که در قرآن به آن سفارش فراوان شده و در آموزه‌های اسلامی نیز به عنوان یک فضیلت اخلاقی شناخته شده است؛ احسان و احترام به پدر و مادر است چنان که خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: جز خداوند یگانه را پرستش نکنید و به پدر و مادر احسان کنید.(بقره/83)
منبع مطلب : shaghaygh62.blogfa.com
مدیر محترم سایت shaghaygh62.blogfa.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
احترام به بزرگترها؛ نشانه فرهنگ و تمدن
آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‌فقیه در لرستان، در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان، یکی‌از اصول سبک زندگی دینی را احترام به بزرگترها برشمرد و با بیان این‌که هرچند در اسلام معیار برتری تقواست، اظهارکرد: اما یکی‌از کمالات و ملاک‌ها بزرگتر بودن است.
وی افزود: گاهی کسی استاد است و بزرگ تلقی میشود، پدر و مادر بزرگ هستند معلم بزرگ است، بزرگی گاهی به احسان است و گاهی بزرگی به سن و سال است.
آیت‌الله میرعمادی ادامه داد: اسلام یک روش را به ما یاد داده که به بزرگترها را احترام کنیم زیرا آنها خدا را بیشتر عبادت کرده‌اند و به کوچکترها نیز احترام کنیم چون آنها کمتر گناه کرده‌اند.
احترام به بزرگترها؛ موجب تقرب و نزدیکی به خداوند متعال
نماینده ولی‌فقیه در لرستان با اشاره به این‌که احترام به بزرگترها آثار و فواید فراوانی را به همراه دارد، اظهارکرد: احترام به بزرگترها موجب تقرب و نزدیکی به خداوند متعال است.
امام جمعه خرم‌آباد با تاکید بر این‌که احترام به بزرگترها باعث استحکام نظام خانواده میشود، ادامه داد: بزرگتر خانواده عمود خانواده و چراغی روشن برای خانواده است اگر بزرگترها را احترام کنیم انس و مودت در خانواده بیشتر میشود.
این مفسر قرآن‌کریم با بیان این‌که احترام به بزرگترها دارای اثرات دنیوی و اخروی است، اضافه کرد: در حدیثی آمده است که اگر کسی به بزرگتر احترام بگذارد خداوند او را از ترس روز قیامت حفظ می‌کند.
احترام به بزرگترها نشانه ادب و حق شناسی است
وی با بیان این‌که بزرگترها سردی و گرمی روزگار را چشیده و حاصل یک عمر هستند، احترام به بزرگترها را احترام به تجربه و پیشکسوتان برشمرد و خاطرنشان کرد: احترام به بزرگترها نشانه ادب و حق‌شناسی است این در حالی‌است که در روایات تاکید فراوانی به احترام به بزرگترها شده است.
آیت‌الله میرعمادی با بیان این‌که ما امروز می‌بینیم برخی خانواده‌ها جای بزرگترها را در سرای سالمندان قرار دادند، اظهارکرد: جای بزرگترها در سرای سالمندان نیست بلکه در قلب شماست.
نماینده ولی‌فقیه در لرستان با اشاره به حدیثی از پیامبر اکرم(ص) که فرموده است: «خیر و برکت همراه با بزرگترهای شماست»، ادامه داد: در حدیث دیگری آمده است که بزرگ در خانواده مثل یک پیامبر در میان امت است حال باید دانست که اگر یک پیامبر در میان امت باشد چه‌قدر اهمیت دارد.
امام جمعه خرم‌آباد تصریح کرد: در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است که آن کسی‌که به بزرگترها احترام نمی‌کند و به کوچکترها رحم نمی‌کند از ما نیست، کمااینکه بزرگترها چراغ روشنی بخش خانواده‌ها و محور همدلی هستند و موجب محبت و الفت می‌شوند.
وی با بیان این‌که بزرگترها را به خاطر سن و سال احترام بگذاریم، اظهارکرد: اگر به بزرگترها احترام گذاشته شود قطعاً معنویت در جامعه حاکم میشود، در ایام عید در مصاحبه‌های خانه سالمندان، می‌بینیم که مادر هفتاد ساله اشک می‌ریزد و می‌گوید دوست داشتم فرزندم در کنار من باشد.
آیت‌الله میرعمادی ادامه داد: خداوند متعال در قرآن‌کریم و در آیات ۲۳ و ۲۴ سوره اسراء به فرزندان سفارش می‌کند موقعی که پدر و مادر پیر شدند، آنها را احترام کنید و به پدر و مادر پیر خود حتی «اف» نگویید، آنها را نرنجانید و بزرگوارانه با پدر و مادر برخورد کنید.
نماینده ولی‌فقیه در لرستان، ادب و احترام به بزرگترها را نشانه فرهنگ و تمدن دانست و خاطرنشان کرد: احترام به بزرگترها اثر وضعی دارد اگر به بزرگترها احترام کنیم فرزندان‌مان به ما احترام می‌کنند.
انتهای پیام
منبع مطلب : lorestan.iqna.ir
مدیر محترم سایت lorestan.iqna.ir لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
احترام به بزرگترها
احترام به بزرگترها
نعمت وجود بابرکت آنان، اغلب تا هستند، ناشناخته است. وقتیبه جایگاه حساس و مهم و نقش کارگشای آنان پی میبرند که از دستبدهند. چه بسیار اختلافها و قهرها و نزاعهای خانوادگی که پس ازدرگذشت «بزرگ خاندان» چهره نشان می‌دهد و چه بسیار رابطهها ورفت و آمدها که قطع میشود، یا به سردی میگراید، و علت آن فقط ازدنیا رفتن محوری است که مایه دلگرمی، امید، انس و معاشرت فامیلاست.
رسول خدا(ص) فرمود: «البرکه مع اکابرکم» برکت و خیر ماندگار، همراه بزرگترهای شماست.
در سخن دیگر فرمود: «الشیخ فی اهله کالنبی فی امته» پیرمرد در میان خانوادهاش، همچون یک «پیامبر» در میان امتشاست.
این اشاره به همان نقش محوری، فروغبخشی، صفاآوری، هدایتو ارشاد، تجمع و الفت است که در وجود آنان نهفته است. پس اگربزرگترها در فامیل و خانواده، چراغ روشنیبخش و محور وحدت وهمدلی و عامل انس و ارتباط و رفت و آمدهای خانوادگیاند، باید اینجایگاه، محفوظ بماند و مورد حراست و تقویت قرار گیرد.
حرمت بزرگترها
رعایت ادب و مقتضای حق‌شناسی نسبتبه عمری تلاشصادقانه و ایثارها، گذشتها، دلسوزیها و سوختن و ساختنها که بزرگاناز خود نشان داده‌اند، آن است که در خانواده‌ها مورد تکریم قرار گیرند،عزیز و محترم باشند، به آنان بیمهری نشود، خاطرشان آزرده نگردد،به توصیهها و راهنماییهایی که از سر سوز و تجربه می‌دهند، بیاعتنایینشود.
خود «بزرگسالی» و «سن بالا» در فرهنگ دینی ما احترام دارد. اینسخن پیامبر خدا(ص) است: «من عرف فضل کبیر لسنه فوقره، آمنه الله تعالیمن فزع یوم القیامه» هر کس فضیلت و مقام یک «بزرگ» را به خاطر سن و سالشبشناسد و او را مورد احترام قرار دهد، خدای متعال او را از هراس ونگرانی روز قیامت ایمن میدارد.
احترام به بزرگترها و ترحم و مهربانی نسبتبه کوچکترها، ازدستورالعملهای اخلاقی اسلام است و کانون خانواده‌ها را گرم و مصفامیسازد و این، توصیه امام صادق(ع) است که فرمود: (لیس منا من لم یوقر کبیرنا و لم یرحم صغیرنا»
کسی که بزرگ ما را احترام نکند و کوچک ما را مورد شفقت وعطوفت قرار ندهد، از ما نیست.
این سخن را نیز از علی(ع) به یاد داشته باشیم که فرمود: (یکرم العالم لعلمه و الکبیر لسنه» دانشمند را به خاطر علمش و بزرگسال را به خاطر سن او، بایداحترام کرد.
اگر جوانان قدر پیران را نشناسند و به جایگاه آنان حرمت ننهند،هم رشتههای عاطفی پیوندهای انسانی از هم گسسته میشود، هم ازرافت و عاطفه و تجربه سالخوردگان محروم می‌شوند، هم نشانهبیتوجهی خود به ارزشها را امضا کرده‌اند. حضرت علی(ع) در یکی ازسخنان خویش، ضمن انتقاد از اوضاع زمانه و ناهنجاریهای رفتاریمردم، از جمله بر این دو مساله تاکید می‌فرماید: 1- بیاحترامیکوچکترها نسبتبه بزرگترها 2- رسیدگی نکردن توانگران بهنیازمندان: (انکم فی زمان ... لا یعظم صغیرهم کبیرهم و لا یعول غنیهم فقیرهم» شما در زمانهای به سر میبرید که کوچک به بزرگ تعظیم و تکریمنمیکند و ثروتمند، به فقیر رسیدگی نمی‌کند!
نسبتبه والدین
سالمندان به طور عموم، از احترام برخوردارند. اگر پدر و مادرباشند که این وظیفه، سنگینتر و مسؤولیت مضاعف است. قرآن کریماز تندی و پرخاش نسبتبه پدر و مادر پیر نهی می‌کند و به سخن نیکو لحن شایسته و خضوع و تواضع و گستردن بال رافت در برابر آنان وخیرخواهی و دعا در حق آنان دعوت می‌کند.
فرمان خداوند، چنین است: (اما یبلغن عندک الکبر احدهما او کلاهما فلا تقل لهما اف و لا تنهرهما و قللهما قولا کریما، واخفض لهما جناح الذل من الرحمه و قل رب ارحمهما کما ربیانیصغیرا» هر گاه یکی از آن دو (پدر و مادر) یا هر دو نزد تو به سن پیری وسالمندی رسیدند، به آنان اف مگو، آنان را طرد مکن و به آنان سخنکریمانه بگو و بال فروتنی را از روی رحمت و شفقتبرای آنانبگستر، و بگو: پروردگارا! همان گونه که مرا در خردسالیام تربیتکردند، تو نیز بر آنان رحمت آور.
ادب و احترام نسبتبه پدر و مادر بزرگسال، آن است که: آنان را بهاسم، صدا نکنی، به احترامشان برخیزی، از آنان جلوتر راه نروی، باآنان بلند و پرخاشگرانه سخن نگویی، نیازهایشان را برآوری،خدمتگزاری به آنان را وظیفهای بزرگ بدانی و از آنان در سن کهولت وپیری مراقبت کنی.
در حدیث است که امام باقر(ع) فرموده است: پدرم به مردینگریست که همراه پسرش راه میرفتند و پسر به بازوی پدرش تکیهداده بود. پدرم تا زنده بود، با آن جوان (به خاطر این بیحرمتی نسبتبهپدرش) صحبت نکرد.
به همان اندازه که آزردن آنان و «عاق» شدن، حرام و نکوهیده استو از آن نهی شده است، دل به دست آوردن و جلب رضایت و نیکی بهآنان سفارش شده است و این خدمتگزاری، سبب بهشتی شدن فرزندانبه شمار آمده است.
ابراهیم بنشعیب» گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: پدرم بسیارپیر و سالخورده و ناتوان شده است. هر گاه حاجتی داشته باشد او رابرمیداریم و بر دوش میکشیم. حضرت فرمود: «ان استطعت ان تلی ذلکمنه فافعل و لقمه بیدک، فانه جنه لک غدا» اگر بتوانی عهدهدار کارهای اوشوی چنین کن، حتی با دستانت لقمه در دهان او بگذار، که این فردایقیامت، برای تو بهشت (یا سپر از آتش: جنه) خواهد بود.
منبع مطلب : mahe-ah.blogfa.com
مدیر محترم سایت mahe-ah.blogfa.com لطفا اعلامیه بالای سایت را مطالعه کنید.
جواب کاربران در نظرات پایین سایت
مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.
سلام درباره سخن پیامبر هچ نبود ولی مفید بود ممنون