یکی از ماده های پرتابی در دو میدانی چیست

یکی از ماده های پرتابی در دو میدانی چیست را از سایت اسک 98 دریافت کنید.

آشنایی با قوانین و مقررات مواد پرتابی و پرشی در دو و میدانی

این مواد عبارتند از پرتاب‌ها: پرتاب نیزه، پرتاب وزنه، پرتاب دیسک و پرتاب چکش (آقایان) و پرش‌ها: پرش طول، پرش سه گام، پرش ارتفاع و پرش با نیزه.

در ادامه برخی از قوانین و مقررات مواد پرتابی و پرشی در دو و میدانیبررسی شده است:

داوران باید درباره اندازه و رکورد هر بار پرتاب یا پرش معتبــر شـرکت‌کنندگان در تمامی مسابقاتی که نتایج روی طول یا ارتفاع تعیین می‌شود قضاوت کنند. در هر بار پرتاب یا پرش حداقل دو نفر داور باید نتایج را ثـبت کنند و سپس نتایج را تطبیق و کنترل کنند.

چنانچه شرکت کننده‌ای در مسابقه دو و میـدانی بدون دلیل در یک آزمایش تأخیر کند در آن نوبت مردود می‌شود و به عنوان یک خطا در برگ نتایج ثبت می‌شود و اگر بار دیگر در هر زمانی در آن مسابقه تأخیر کرد از انجام آزمایشات بعدی محروم خواهد شد.

ولی آزمایش‌هایی که تا آن زمان انجام داده به قوت خود باقی می ماند. زمان لازم برای اجرای آزمایش در پرتاب‌ها و پرش ارتفـــاع و طول و سه گام ۲ دقیقه و برای پرش با نیــزه ۳ دقیقه است.

در مورد اندازه گیری مسافت پرتاب ها و پرش ها، اگر اندازه گیری به وسیله متر انجام می‌شود اندازه مورد نظر باید تا نزدیک ترین سانتی متر زیر مسافت به دست آمده محاسبه شود. یعنی از اندازه کمتر از یک سانتی متر صرف نظر شود به جز در پرتاب‌های دیسک، چکش و نیـــزه که مــســافـت باید با واحدهای زوج ثبت شود (مثال ۴۴/۶۲ متر) و اندازه‌های کمتر از ۲ سانتی متر صرف نظر شود.

در مورد کسب امتیاز مساوی در آن رشته از مسابقات که نتایج مسابقه از روی مسافت تعیین می شود بهترین نتایج قبلی شرکت‌کنندگان ذینفع ملاک عمل قرار می‌گیرد و اگر همچنان تساوی باقی بماند شرکت کننده‌ای که باز هم بهترین نتیجه قبلی را داشته باشد مقــدم خواهد بود و الی آخــر.

هنگامی که بیش از ۸ شرکت کننده در پرتاب ها وجود دارند به هر شرکت کننده اجازه ۳ پرتاب داده می‌شود و به ۸ نفر از آنها که بهترین نتیجه را به دست آورده‌اند، اجازه ۳ پرتاب دیگر هم داده خواهد شد.

چنانچه در مورد نفر هشتم نتیجه مساوی به دست آید به شرکت‌کنندگان اجازه سه پرتاب اضافی داده می‌شود. اگر تعداد ورزشکاران کمتر از ۸ نفر باشد هر شرکت کننده اجازه انجام شش پرتاب را دارد.

در تمام مسابقات پرتابی که از داخل دایره انجام می شود شروع حرکت برای پرتاب باید از حالت ساکن انجام بگیرد. شرکت کننده می‌تواند با قسمت لبه آهنــی یا تختــه ی توقف دایره تماس پیدا کند. اما اگر بالای تخته یا زمین خارج از دایره را لمس کند پرتاب او خطا محسوب می‌شود.

پرتاب کننده تا زمانی که وسیله پرتاب شده اش به زمین نرسد نباید محل دایره را ترک کند. پس از پرتاب باید از حالت ایستاده کامل از نیمه عقب دایره خارج شود. در پرتاب نیزه نیز پرتاب کننده باید از عقـب قـــوس محوطه پرتاب و خطوط کناری قوس بیــرون برود.

پرتاب غلــط و غیرصحیح خطا و جزو دفعات پرتاب محسوب می‌شود.

پرتاب در زاویه مجاز و قطاع پرتاب صحیح است (نیزه ۲۹ درجه و بقیه پرتاب‌ها ۴۰ درجه است)

استفاده از دستکش جز در پرتاب چکش ممنوع است.

محوطه دور خیزنیزه نباید بیش از 36.5 و کمتر از ۳۰ متر باشد و ورزشکار نباید هیچ علامتی را در داخل محوطه دورخیز به کار ببرد.

اگر عضوی از بدن ورزشکار با قوس پرتاب یا آن طرف نوار مزبور برخورد کند خطا نموده است. همچنین نیزه باید از روی شانه پرتاب شود.

دیسک از درون دایره به قطر ۵۰/۲ متر پرتاب می‌شود.

همچون پرتاب وزنه، پرتاب چکش نیز از داخل دایره به قطر ۱۳۵/۲ متر انجام گیرد.

اگرسرچکش هنگام چرخاندن هنگام چرخاندن ابتدایی با زمین تماس پیدا کند خطا نیســت ولی اگر بعد از این مرحله، چکش با زمین تماس یابد خطا محسوب می‌شود.

قوانین تساوی در مسابقات پرش ارتفاع و پرش با نیــزه:

اگر مربوط به مقام نفر اول باشد: شرکت کننده‌ای که کمترین تعداد پرش را در ارتفاعی که باعث تساوی شده انجام داده است در مقام بالاتر قرار می‌گیرد و اگر هنوز تساوی وجود دارد افراد مزبور یک پرش دیــگر در ارتفاعی که خطا کرده‌اند انجام می‌دهند و اگر به نتیــجه نرسیدند میله پرش باید بالاتر یا پاییـن تر قرار داده شود و پرش انجام شود. روی هر ارتفاع پرش‌کننده حق یک مرتبـه پریدن داشته و تا زمانی که نتیجــه مطلوب به دست آید شرکت کننده موظف است به پرش خود ادامه دهد.

اگر تساوی مربوط به مقام دیگری باشد تساوی کنندگان در مقام خود باقی می‌مانند.

نوبت شرکت‌کنندگان در مسابقه به قید قــرعه تعییــن می‌شود.

حداقل مسافت دور خیــز در پرش ارتفاع ۱۵ متر ، پرش با نیــزه ، طول و سه گام ۴۰ متر می باشد.

در کلیه مسابقات پرش ، بهـتــرین نتیجـه ی پرش های هر شرکت کننده ملاک عمل می باشد.

محل بلند شدن از زمین در پرش ها باید مسطح باشد.

در پرش ارتفاع شرکت کننده می‌تواند علائمی را روی زمین گذاشته تا در مراحل دور خیــز به او کمک کند و یا دستمالی را روی میله افقی پرش برای دید بهـتر بگذارد. در پرش با نیــزه ، طول و سه گام علائـم دور خیــز را باید در کنار مسیر خارجی قرار داد.

در پرش ارتفاع باید داوران ارتفاع فعلی و ارتفاع بعدی میله را اعلام کنند.

پرش کننده به میل خود می تواند ار ارتفاع خاصی پریده یا صرف نظر کند. ولی سه بار خطای پشت سر هم بـدون تــوجه بـه ارتـفـاعی کــه خـطا ها در آن رخ داده باعث محرومیت پرش کننده از پرش های بعدی می شود. تغییــرات ارتفاع میله پرش پس از مشورت با شرکت کننده انجام شود.

در پرش با نیزه، دست‌ها و انگشتان را نباید باند پیچی کرد مگر هنگامی که دست بریدگی داشته باشد.

هر گاه بیش از 8 شرکت کننده در پرتاب ها وجود داشته باشند به هر شرکت کننده اجازه 3 پرش داده می شود و پس از 8 نفری که نتایج بهــتری را کسب کرده‌اند اجازه 3 پرش دیگر داده می شود و در صورتی که تعداد از 8 نفر کمتر باشد هر شرکت کننده اجازه 6 بار پرش را خواهــد داشــت.

منبع مطلب : www.hamshahrionline.ir

مدیر محترم سایت www.hamshahrionline.ir لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

آشنایی با رشته های ورزشی دو و میدانی

آشنایی با رشته های ورزشی دو و میدانی

آشنایی با رشته های ورزشی دو و میدانی
دو و ميداني ناب ترين و اصيل ترين رشته ورزشي است که از ريشه يوناني اتلوس به معني مبارزه و تلاش گرفته شده و به اندازه تاريخ آفرينش انسال قدمت داردپيشينه برگزاري اولين مسابقات دو، پرش و پرتاب در جهان باستان به يونان و ايرلند بازمي گردد.

در مورد تاريخچه دو و ميداني در بازيهاي المپيک روايات مختلفي وجود دارد اما نام کوروبوس به عنوان اولين قهرمان اين مسابقات در 884 سال قبل از ميلاد ثبت شده است. کوروبوس در مسابقه دو 200 متر که تنها مسابقه ادوار اوليه بوده، برنده شده است.

يوناني ها به برگزاري مسابقات دو سرعت، پرش طول، پرتاب ديسک و نيزه ادامه دادند و قهرمانانشان به اوج شهرت رسيدند تا هنگامي که تئودوسيوس امپراطور روم، در سال 393 پس از ميلاد پايان دوران باستاني بازي ها را اعلام کرد.از آن زمان تا قرن نوزدهم ميلادي، دو و ميداني در مسابقات نظاميان اروپايي به حيات خود ادامه داد تا اينکه در انگليس شکل مدرن اين ورزش پايه گذاري شد.

در سال 1896 که آغاز دوره مدرن بازيهاي المپيک بود، دو و ميداني همان مفهومي را داشت که امروزه از آن استنباط مي شود. از اين ورزش در کنار مسابقات شنا به عنوان قلب بازيهاي المپيک ياد شده است. شعار دو و ميداني در المپيک به زبان يوناني سيتيوس، آلتيوس، فورتيوس به معني سريعتر، بالاتر و قويتر است.طولاني ترين رقابت در ميان مواد مختلف دو و ميداني، دوي 42 کيلومتر و 195 متر ماراتن است که ريشه در تاريخ يونان باستان دارد. فيليپيدس مسافت شهر ماراتن تا آتن را مي دود تا خبر پيروزي آتني ها بر پارسيان (ايران) را اعلام کند و سپس مي ميرد.

پرش طول، پرش ارتفاع و سه گام به علاوه پرش با نيزه موادي هستند که در زمين واحد انجام مي شوند. رشته هاي پرتابي شامل پرتاب وزنه، چکش، ديسک و نيزه است اما رقابت مورد علاقه يونانيان مواد چندگانه شامل 10 گانه براي مردان و 7 گانه براي زنان است.
امروزه دو و ميداني با رشته هايي همچون فوتبال، بسکتبال، تنيس و واليبال به عنوان پرتحرک ترين رشته هاي ورزشي جهان رقابت مي کند.

سابقه حضور زنان در مسابقات دو و ميداني المپيک نيز به بازي هاي 1928 آمستردام برمي گردد. اگرچه برنامه بازي هاي المپيک از سال 1932 فرق کرده و نسبتا استانداردتر شده است اما برنامه مسابقات مردان و زنان تقريبا مثل هم است و تفاوت هاي اندکي دارد. دوي 3000 متر زنان براي اولين بار در المپيک پکن گنجانده شده است.

تاریخچه رشته های ورزشی دو و میدانی
منشاء پیدایش دو و میدانى به انسان‌هاى اولیه برمى‌گردد. انسان‌هاى اولیه، در جریات تلاش براى بقاء، شکار و دفاع از دو بدن، پریدن و پرتاب کردن استفاده مى‌‌برند. با گذشت زمان و تغییر شرایط زندگی، انجام این حرکات طبیعى بیشتر براى عملیات جنگى صورت مى‌گرفت. در زمان صلح که اوقات فراغت جنگجویان بیشتر بود و در این زمینه‌ها به تمرین و رقابت مى‌پرداختند.

نقوش روى اشیاء و ظروف بجا مانده از دوران باستان، تصاویر انسان‌هایى را نشان مى‌دهد در حال دویدن، پریدن و پرتاب کردن مى‌باشند. براساس مدارک موجود اثبات گردیده است که پیش از اولین دوره مسابقات المپیک دویدن، پریدن و پرتاب کردن به عنوان یک ورزش داراى جاذبه براى مردم یونان بوده است. مسابقه بیشتر دو و میدانى به یونان باستان مى‌رسد. در سال ۷۷۶ ق - م و رشته‌هاى ۵ گانه ورزشى مرکب از: دو سرعت، پرش طول، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و کشتى تشکیل مى‌شد.

دو و میدانى نوین در قرن ۱۹ در امپراطورى انگلستان بوجود آمده و رشته‌هاى قدیمى ابقاء و رشته‌هاى جدیدى مانند: دو با مانع، دوهاى استقامت، پرش‌ طول و پرش سه ‌گام، پرتاب چکش و وزنه جزو رشته دو ومیدانى درآمدند.

درسال ۱۸۱۰ میلادى مسابقه‌اى در زمینه دو و میدانى در انگلستان انجام گردید. در بین سال‌هاى ۱۸۵۷ و ۱۸۶۰ و مسابقات دو و میدانى بین دانشگاه‌هاى مشهور آکسفورد و کمبریج برگزار مى‌گردید. ۲۰ سال بعد رشته دو و میدانى آن چنان توسعه پیداکرد که انجمن دو و میدانى آماتورى انگلستان تأسیس گردید.

 
دو ۳۰۰۰ متر با مانع بصورت امروزى از مسابقات صحرا نوردى که بسیار مورد علاقه سربازان انگلیسى بود مشتق گردید. از سال ۱۹۰۰ مسابقات با مسافت‌هاى مختلف انجام مى‌شد، وى از سال ۱۹۲۰ مسافت رسمى ۳۰۰۰ متر تعیین شد. ایده واردکردن دو ماراتن در سال ۱۸۹۶ در اولین دوره المپیک جدید بوجود آمده و انجام پذیرفت.

پرش ارتفاع همراه با انواع حرکات آکروباتیک، در قرن ۱۹ از جزایر انگلستان رونق یافت. پرش سه گام نیز از جزایر ایرلند آغاز گردید، در طى قرن ۱۹ ایرلندى‌ها در این رشته تبحر پیدا کردند. ماده پرتاب وزنه نیز به جزایر انگلستان مربوط مى‌شد. در آغاز براى پرتاب از سنگ استفاده مى‌شده است ولى بعدها در اواسط قرن ۱۸ از گلوله‌هاى آهنى استفاده گردید. در آغاز قرن ۱۹ نیز محل پرتاب از مربع به دایره تبدیل گردید. پرتاب چکش نیز از قرن ۱۶ از جزایر انگلستان شروع گردید البته شکل جدید چکش از اسکاتلند آغاز شد. موارد ۱۰ گانه نیز در اواسط قرن ۱۹ در ایرلند انجام مى‌شد. البته پیشگامى اسکاندیناوى‌ها موجب ورود این رشته در مسابقات المپیک استکهلم گردید.

در مسیر تکاملى دو و میدانی، مسابقه دو ۶۰ متر سرعت در المپیک‌هاى ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ برگزار گردید. رشته ۲۰۰ متر سرعت نیز از دومین دوره المپیک در برنامه قرار گرفت. مسابقات دو صحرانوردى از سال ۱۹۱۲ انجام گردید. در سال‌هاى ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۴ ماده ۳۰۰ متر با مانع، پرش ارتفاع و پرش طول درجا انجام گرفت. پرش سه گام بدون دورخیز نیز طى سال‌هاى ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ به اجرا درآمدند. ماده پیاده‌روى نیز در سال ۱۹۰۸ و ریله المپیک نیز در سال ۱۹۰۸ انجام پذیرفت.

بطورکلى نقش انگلستان در توسعه تجدید حیات رشته دو و میدانى بسیار بوده است. بطوریکه در طول سال‌هاى ۱۸۲۰ و ۱۸۶۰و این رشته در دانشگاه‌ها و مدارس راه یافته و دانش‌آموزان و دانشجویان به آن تمایل خوبى نشان مى‌دادند. رونق دو و میدانى در انگلستان باعث روى‌آورى سایر کشورهاى اروپایى به این رشته شد. آنها در کشور و نیز در مستعمرات خود دو و میدانى را ترویج کردند. باشگاه دو و میدانى نیویورک در سال ۱۸۶۸ تأسیس و مسابقات منظم در موارد دوها، پرش‌ها و پرتاب‌ها برگزار گردید.

تفکر تأسیس فدراسیون بین‌المللى دو و میدانی، همزمان با برگزارى مسابقات المپیک ۱۹۱۲ استکهلم بوجود آمد. سه روز پس از برگزارى آن مسابقات، اولین کنگره فدراسیون بین‌المللى دو و میدانى با شرکت کشورهای: استرالیا، اتریش، بلژیک، شیلی، کانادا، دانمارک، مصر، فنلاند، فرانسه، آلمان، یونان، مجارستان، نروژ، روسیه، سوئد، آمریکا و انگلستان، برگزار گردید. اولین مقررات بین‌المللى دو و میدانى نیز در سال ۱۹۱۴ در کنگره لیون فرانسه به تصویب رسید.
منبع : delgarm.com

منبع مطلب : www.beytoote.com

مدیر محترم سایت www.beytoote.com لطفا اعلامیه سیاه بالای سایت را مطالعه کنید.

جواب کاربران در نظرات پایین سایت

مهدی : نمیدونم, کاش دوستان در نظرات جواب رو بفرستن.